هشت مارس روزجهانی زن که جرقه اولیه آنرا زنان کارگر در
نساجی های نیویورک برخرمن نابرابری و بهره کشی ضالمانه نظام حاکم زد. طی یکصد و
شانزده سالیکه از آن حرکت تاریخی گذشته تبدیل به جنبشی جهانی شده که بسیاری از
حکومتها حتی به ظاهر هم که شده این روز را گرامی میدارند.
همگان میدانیم که مبارزه برای احقاق حقوق زن در جمهوری
اسلامی با حضور میلیونی زنان و دوشادوش مردان آزادیخواه و برابری طلب میسر است.
جنبش زن زندگی آزادی نمونه بارز این روند روبه رشد بود.
امسال ما در شرایطی به استقبال هشت مارس روز جهانی زن در
ایران میرویم که به برکت جکومت اسلامی، فقر و فلاکت و گرانی نه تنها گریبان زنان
کارگر، بلکه خانواده های اقشار متوسط جامعه ایران را فرا گرفته است. سرمای شدید
ورشکستی حکومت در تولید برق و توزیع گاز، سلامت جسم و روان اکثریت خانوارهای
زحمتکش را بخطر نابودی رسانده است. زنان در این اوضاع و احوال فشار مضاعفی را
متحمل میشوند. از اینرو ما شاهد حضور زنان در کنار مردان در صفوف بازنشستگان،
پرستاران در اعتراض به وضع موجود از یکطرف و مبارزه با حجاب بانان از سوی دیگر در
مصاف تاریخی علیه ارتجاع سیاه اسلامی، هستیم.
در میزگرد امشب از دو فعال حقوق زنان مریم مرادی و دیانا
نامی دعوت کردیم که به اهمیت سنت مبارزاتی و ترقی خواهانه هشت مارس بپردازیم.
مریم و دیانا عزیز به برنامه رهائی زن خوش آمدید.
22
بهمن و ذبح اسلامی انقلاب 57
اگر نخواهیم به انقلاب 57 از منظر شرایط اسفبار امروز
بنگریم. ناچاریم برمبنای شرایط سیاسی – اجتماعی سالهای 55 تا 57 به علل و بروز آن تحولات اجتماعی که منجر به
قیام بهمن 57 شد بپردازیم.
سال 55 سالی که سرآغاز بحران اقتصادی ناشی از کاهش درآمد
نفت و توام با بسته تر شدن فضای سیاسی حتی برای طبقات حاکم با پایان دادن به نمایش
حکومت دو حزبی (ایران نوین و مردم) و برقراری حکومت تک حزبی (رستاخیز). پایان
متلاشی کردن آخرین گروههای چریکی چپ و
همچنین سال توافق ساواک ( به احتمال قوی به ریاست پرویز ثابتی) با برخی سران جنبش
ارتجاع اسلامی همچون کروبی و عسگرآولادی برای آزادی از زندان و باسازی تشکیلاتهای
موتلفه اسلامی بعنوان پادزهر ضد کمونیستی و
برای سوار شدن بر امواج نارضایتی عمومی که دستگاههای امنیتی بروزآنرا پیش
بینی میکردند.
طرح ماده 100 شهرداری تهران برای تخریب خانه های زحمتکشان
خارج از محدوه به اجرا درآمد و اولین جرقه
های شورش محرومان را بنمایش گذارد.
تحرکات روشنفکران
علیه اختناق سیاسی، شکنجه و زندان و همزمان با تغییر شرایط جهانی و مقبولیت
جنبشهای اسلامی برای امپریالستهای غربی در فاز جدید جنگ سرد با بلوک ابرقدرت شرق،
زمینه را برای عرض اندام ارتجاع اسلامی (در پاکستان توسط ژنرال ضیا الحق) و در
ایران از اسلامیستهای فوکول کراواتی تا آخوندهای عمامه بسر زیر چتر حفاظتی ساواک
در مساجد و دانشگاهها به عوامفریبی مشغول شدند.
با اینکه نمایندگان
سلطنت تلاش کردند که اسلامیون را توسط دولت شریف امامی در حاکمیت سهیم کنند، لیکن ارتجاع اسلامی و شبکه مساجد
که تنها تشکیلات مجاز در سراسر کشوربود توانست با به ثمرنشاندن تحمیق صد ساله مردم،
رهبری جنبش اعتراضی را بدستگیرد، حاضر نبود موقعیت طلائی بدست آمده را با کسی سهیم
شود. از اینرو بود که شورای انقلاب خمینی از ژنرال هویزر آمریکائی خواست تا افسار
ارتش شاهنشاهی را به او دهد و درعوض حکومت جدید به ارودوگاه ضد کمونیستی وفادار
بماند.
اکنون که به تاریخچه پر جنایت، چپاول و ویرانگر حکومت
اسلامی مینگریم، در این چهل و اندی سال، زنان بردگی جنسی تحت قوانین اسلامی را
تجربه کردند. دانشجویان، هنرمندان مردمی خفقان و تحقیر و زندان را تجربه کردند.
کارگران، زحمتکشان، پرستاران، فرهنگیان و بازنشستگان بی حقوق و فقر مطلق را تجربه
کردند و آقازاده ثروتهای افسانه ای و زندگی لاکجری را با چپاول اقتصاد یک مملکت
بنا کردند.
امپراتوری اسلامی این آقایان با جنگ هشت ساله و تداوم آن در جنگهای نیابتی خود در منطقه، جامعه
ایران را از رفاه و آرامش و زندگی شرافتمندانه برای امروز و نسلهای بعدی تهی کرده
است. بیخود نیست که فریادهای مردم از پشت بامها در سالروز 22 بهمن امسال از نزدیک
شدن زمان ساقط شدن نظام برده داری
اسلامی خبر میدهد.
برای بررسی این شرایط با پروانه عظیمی فعال حقوق زنان و
کادر درمان در دالاس آمریکا به گفتگو مینشینیم.
سالگرد سه شنبه های نه به اعدام
سخنرانی نسیم محمدی - لندن
به مناسبت سالگرد "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"
Examining the psychosis of the Islamic system in dealing with the women's movement with Shaghayegh Norouzi is a former Iranian actor, and one of more than 300 Iranian women working in the film industry that recently issued a statement protesting sexual violence, harassment, and extortion in Iranian cinema, as well as a prominent leader behind the Iranian #MeToo movement on social media.
جنبش رهائی زن همچون کوه آتش فشانی از خشم و بیزاری زنان و مردان آزادیخواه و برابر ی طلب است که رژیم برداره داری اسلامی روی آن نشسته است تا بخیال خود مانع از طغیان آن شود. رژیمی که از بوی زن، موی زن، پیکر زن در ملا عام هراسان است.
سران روان پریش نظام اسلامی، مزدوران روانیش را به سرکوب اعتراضات زنان اجیر کرده اند.
در هفته ای که گذشت جامعه ایران و جهان با حرکت اعتراضی آهو دریایی متوجه حرارت آتش زیر خاکستر جنبش زن، زندگی آزادی گردید. خبر ربودن این دانشجوی معترض و انتقال وی به بیمارستان روانی، کوتاه بود.، و این در حالیست که بیمارستان روانی مکانی است که باید حاکمان مالیخولیائی اسلامی بستری باشند.
مردم و جوامع حقوق بشری خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط آهو دریایی شده اند.
در برنامه امشب رهائی زن در گفتگو با شقایق نوروزی هنرمند و فعال حقوق زنان به بررسی علل و ابعاد اعتراض زنان به قوانین و حاکمیت ضد زن میپردازیم.
The emancipation of women movement is like a volcanic mountain of anger and disgust of women and men who want freedom and equality, which the Islamic regime is sitting on in order to prevent its eruption. A regime that is afraid of women's scent, women's hair, women's body in public.
The psychotic leaders of the Islamic system have hired their psycho mercenaries to suppress women's protests.
In the past week, Iranian society and the world realized the heat of the fire under the ashes of the Women Life Freedom movement, t with the protest action of Ahoo Daryaei. The news of the kidnapping of this protesting student and her transfer to the mental hospital was short, and this is while the mental hospital is the place where the melancholy Islamic rulers should be confined.
People and human rights societies have demanded the immediate and unconditional release of Ahoo Daryaei.
In tonight's Emancipation of Women program, we will discuss the causes and dimensions of women's protests against anti-women laws and governance in a conversation with artist and women's rights activist Shaghyegh Norouzi.
